Χρόνια Πολλά

Χρόνια Πολλά
Καλές Γιορτές...!!!..πατήστε τον κέρσορα στην ...φωτο..και...καλά μουσικά πελάγη...!!!

οι..βαλίτσες των Νέων.. σελιδα 4





                                                                    σελίδα          4                     

Γύρισε  και με κοίταξε βλοσυρός...καλά  είναι όλα τούτα που τα λέμε ...με  πιοτί και μεζέ περνάει ευχάριστα η ώρα.... τα φουσκώνουμε και  τα χρωματίζουμε με χιούμορ,αλλά τα πράγματα στον τόπο μας είναι σοβαρά...οι νέοι μας  έχουν απογοητευθεί ....
Με την  ξύλινη κουτάλα, τακτοποίησε στα πιάτα τις δύο χορταστικές μερίδες του στιφάδου,και τις σέρβιρε ,πάνω στο τραπέζι έκοψε   μερικές  φέτες από φρέσκο χωριάτικο φουρνιστό ψωμί έκανε το σταυρό του κοιτώντας κατά το εικόνισμα του Άγιο Νικόλακαι αμέσως μετά  και  τα χέρια τσουγκρίζουν τα ποτήρια  από  μυρωδάτο τσίπουρο και μία φωνή σαν  χορωδία ομόθυμη από τα δύο γεροντάκια, καλωσορίζει την όρεξη . Εβίβα..!!!
Σπουδάζουν  χρόνια,ξοδεύεται χρήμα,κτίζονται όνειρα και ελπίδες , και σαν έρθει η ώρα της "συγκομιδής" πάει περίπατο το όνειρο της " σύμβασης εργασίας" και της "σύστασης οικογένειας" τι να πεις σε αυτό το παιδί που ετοιμάζει τη βαλίτσα για την ξενιτιά....
Κάνε υπομονή και περίμενε την αναλαμπή του Φαροφύλακα της Σαλαμίνας το 2018 που θα ανάψει για να σηματοδοτήσει την επιστροφή σου ?
-Μα ρε Χρήστο όλα τα προβλήματα θα τα λύσεις, εσύ και εγώ που συφοριαζόμαστε και πονοκεφαλιάζουμε με τα κακώς κείμενα..?
-Α φίλε δεν είναι έτσι... μπορεί εδώ στο φάρο να έχω τις ..μοναξιές μου, αλλά νοιάζομαι για την  χώρα θαρρείς τόσα χρόνια...για πλάκα ανάβω αυτό το φιτίλι..?? η νομίζεις ότι τελειώνοντας αυτή την κουβέντα,με τις όμορφες ρεκλάμες που θα κρεμάσουμε στην μεθυσμένη μας μνήμη λίγο πριν...πάμε για ύπνο...θα έχουμε την αυτοπεποίθηση ότι κάναμε το χρέος μας στον τόπο...!!!
Σπαθάτος  περήφανος ευθυτενής και απόλυτος  ο Μπάκουλας αφού τελείωσε το γεύμα, σηκώθηκε ανήσυχος, πήρε ξανά τα κιάλια ....κάτι παρατηρούσε  στο βάθος του ορίζοντα...δεν το χώραγε ο τόπος...κάλιο να τριγυρνούσε στους διαδρόμους της βουλής και να αγριοκοίταζε, τους Βουλευτάδες,παρά κλεισμένος σαν Λιοντάρι σε τούτο δω τον Βράχο...να  βουρλίζεται...
Έξω από το φάρο η ήρεμη Θάλασσα αγκάλιαζε  την  όμορφη  δαντέλα  της παραλίας
Στο τέλος της πευκόφυτης πλαγιάς που κατέληγε  το πέτρινο κτίσμα με την κάτασπρη αυλή,,,και  ολόγυρα της, τα φρεσκοσκαμένα περιβολάκια  του ακάματου "φυσικάρη" σκαρφαλωμένα πάνω της, με έντονη καφέ απόχρωση .
-Είπες ύπνο Χρήστο και πρέπει να πηγαίνω....ο Ήλιος μεσουράνησε...εσύ θα πρέπει να ρίξεις ένα μετασημεριανό  χουζούρι δίωρο, στον καναπέ με την πολύχρωμη ριγωτή  σου κουρελού.....
Ξαφνιάστηκε...!
Τι είναι αυτά που λες...!!! Καπετάν Γιάννη απόψε δεν φεύγεις....το βράδυ ..θα με βοηθήσεις να ανάψουμε το φιτίλι του Φάρου...αφήσαμε την κουβέντα στη μέση....
-Φαροφύλακα αυτά δεν γίνονται,....... έχω γυναίκα και εγγόνια που με περιμένουν..στην πλώρη της βάρκας μου, έχω κάμποσα χταπόδια,για πούλημα ,και ο μανάβης θα αρχίσει να κοιτά το ρολόι..και τον κάβο  Πετρίτη , μπας και στρίψω,στην επιστροφή  προς Κούλουρη....